Daha yakın zamanlarda bile anne baba olacağınızı öğrendiniz ve dokuz ay oldu ve biraz savunmasız küçük bir adam daha doğdu. Evinize sadece neşe ve umut değil, aynı zamanda büyük bir sorumluluk da getirdi, çünkü bir bebeğin nasıl büyüdüğü size bağlı.
Çocuğun yetiştirilmesinde ailenin büyük rolü, çünkü toplumumuzun bu hücresinde, çocuğun çoğu zaman olduğu gibi. Burada bir insan olarak oluşmuştur. Burada bakım, şefkat ve sevgi hissediyor. Karşılıklı anlayışın hüküm sürdüğü ailelere ve saygıya genellikle iyi çocuklar büyür. Birçoğu, çocuğun yetiştirilmesindeki en önemli şeyin, bebeğin beslendiği, temiz giyildiği ve zamanında yatağa gittiğine inanır. Ama bu yanlış bir fikir. Eğitim - çok fazla enerji ve enerji gerektiren zor bir iş. Sonuçta, ebeveynlerin çocuklarını eğitmek için sadece kelimeler değil, kişisel bir örneği de vardır.
Hayatının ilk günlerinden itibaren çocuk anne ve babanın etkisini hisseder. Bu, ailede çocukların yetiştirilmesinin ana yöntemlerinden biridir. Ancak her zaman kişisel bir örnek, olumlu bir sonuç elde edilmesine yardımcı olur. Öyleyse diğer eğitim yöntemlerini uygulamaya değer. İki tanesi "havuç" yöntemini ve "havuç" yöntemini çok iyi biliyoruz. İyi işler için çocuk teşvik edilir, ama kötü için cezalandırılır. Bazen çocuğunu eylemlerinin yanlışlığına ikna etmek için çok fazla çaba harcamanız gerekir. Ona çok kötü yaptığını kanıtla. Ama eğer bu olduysa, o zaman hafızası uzun zamandır verdiğimiz tüm argümanları koruyacaktır. İkna, ailede bir çocuğu büyütmenin başka bir yoludur.
Çocukları çağlardan yetiştirmenin temeli emektir. Bir çocuğun erken yaştan itibaren çalışmasına öğretmek gerekir. Aksi takdirde, gelecekteki umutlarınız haklı olmayabilir. Çocuklar gerçek loafer ve egoist olmak için büyüyecekler. Onları iş görevlerinden alamazsınız. Ne olursa olsun, ailenin mali durumu nedir, her çocuğun evde kendi sorumlulukları olmalıdır. Sorumlu ve hatırlatmadan yapılmalıdır.
Çocuğunuzu büyütmenin, kalıplaşmışlığa izin vermemesi gerektiğini unutmayın. Her çocuk ayrı bir dünyadır: Bazı çocuklar daha hareketli, diğerleri cesur ve kararlı, diğerleri ise yavaş, utangaç ve kırgındır. Ancak yaklaşım herkes için bulunmalıdır. Ve bu yaklaşım ne kadar çabuk bulunursa, çocuğun gelecekte yaratacağı sorunlar o kadar az olur.
Çoğu ailede çocuğunuz için duygular ve duygular ön plana çıkarılır. Ebeveynlerden hangisini çocuklarını değerlendirmeye çalıştığı nadiren, onu olduğu gibi kabul ve kabul ederiz. Bu, çocukların ailede yetiştirilmesinin ana özelliğidir. Ve sık sık çocuğun sevgisini asla bozmayacağınızı duymasak da, bu doğru değildir. Büyük sevgiden tüm kaprislerini şımartıyoruz, dileklerini yerine getirmeye hazırız. Bu davranışla çocuğumuzu mahvederiz. Bir çocuğu sevmek, onu reddedebilmeliyiz. Bunu yapamazsak, ailede çocukları yetiştirmede sorunlarımız var. Çocuğun bir şey yapmasına izin vermek, zayıflığımızı sevgiyle örtüyoruz.
Çocukların ahlaki eğitimi
Ailenin çocuklarının eğitimi hakkında konuşarak, ahlaklarını unutmamalıyız. Bu nedir? Yaşamın ilk günlerinden beri, hala konuşup hareket edemeyen çocuk, aile içindeki durumu “değerlendirmeye” başlar. Konuşmada sakin bir sevgi tonu, birbirimize saygı, çocukta ahlaki ihtiyaçların gelişmesine yardımcı olacaktır. Sürekli bağırış, küfür, kabalık, olumsuz sonuçlara yol açacaktır. Aile içindeki ahlak eğitimi şu şekilde başlar: kötülük tezahürüne karşı duyarlılık, nezaket, uzlaşmazlık.
Söylediklerimizden, ailenin çocuğun yetiştirilmesindeki rolünün muazzam olduğunu görüyoruz. Bir kişinin ailede alacağı ilk bilgi, davranış, alışkanlıklar, tüm yaşam yılları boyunca onunla birlikte kalacaktır.