İkili ilişkiler, insanlar arasında, birbirlerinin eşit bir tamamlayıcısı olduğunda ortaya çıkarlar. Bu ilişkilere sahip ailelerde, eşlerin her biri mümkün olduğunca rahat hisseder, koca ve karısı birbirlerini yarı kelimeden anlarlar, her zaman önceden hangi dakikaları destekleyeceğini, sezgisel olarak kim olduğunu, hangi görevlerin sabit olduğunu anlarlar.
İkili ilişkiler, görünüşte benzer bir yarısı, ruhu, zekası, vb. Bulursa, herhangi bir kişide ortaya çıkabilir. Evlilikte her zaman mutlu olan “iyi” insanlar ve aile hayatında iddialı olmayan “kötü” insanlar yoktur. Sadece "bulmacasını" bulan herkes, ikili bir ilişki kurabilir.
Sosyolojiye göre, ikili çiftler kendiliğinden ortaya çıkar. Birbirini tamamlayan insanlar, ne kadar şanslı olduklarını hemen fark etmezler. Böyle bir ilişkinin başlangıcında, her şey kendi başına olur - ilk başta sadece iletişim kurmaya başladılar, sonra birlikte yürümeye alışkanlık haline geldi, vs. İkili partnerlerin toplantılarına bir kasırga duygusu eşlik etmez ve herkesin bir huzur ve rahatlık duygusu vardır. Sadece ayrılırken, bir kız ve bir erkek, birbirlerinden ne kadar zor olduğunu, nasıl bir yer bulamadıklarını ve etraflarındakilerin anlayamadıklarını anlarlar.
Ikili evlilik
İkili evlilik mutluluğa ve dayanıklılığa mahkumdur. Karşılıklı anlayışı olan insanlar kavga edemez. Böyle bir ailede tüm kriz dönemleri, destek, empati ve benzer duygular sayesinde yumuşatılır, örn. Biri üzülürse, işte sorunlar olduğu için, diğer eş, eğlenmek için kafasına almaz.
Bununla birlikte, dualistik ilişkileri oluşturan tüm çiftler, sosyolojik istatistiklere göre evlilik yapmazlar. Çocuklukta böyle ilişkileri olmayan insanlar böyle bir ilavelerden korkarlar veya ikinci yarının çok iyi olduğuna ve hak etmediğine inanırlar. Aksine, ikili bir partnerle tanışmış olmanın, bu kişinin çok basit, ilgisiz ve ona zaman harcamayacağı duygusu vardır. Çifte ilişkilerden vazgeçerek, bir kişi mutsuz bir hayatta kendini bulabilir.