Çocuklukta yetişkinler çocuklarını evin etrafında yardım etmeyi, kendilerini geliştirmeyi ve iyi öğrenmeyi öğrenir. Biri kolayca verilir, diğerleri daha kısa adımlarla ilerler, ama sonunda ebeveynlerin beklentilerini haklı çıkarır. Her şeyde iyi olan bir çocuk kategorisi de var, ama bilinmeyen sebeplerden dolayı zamanla faydalanmak istemiyorlar. Her birimizin bazen biraz tembel olmak ve kanepeye zaman harcamak istediği açıktır. Ancak bir çocuk sürekli işten kaçarken ve ders almak istemediğinde, ebeveynler “çanları yenmeye” başlarlar.
Kök sebebi aranıyor
Her şeyin başlangıcı vardır ve kırıntılarınızın tembelliği de bir nedenden dolayı kök salmıştır. Çocuklar başlangıçta gayretli ve aktif olarak yetişkinlere yardım ediyorlar. Yani, çocuğunuzu azarlamadan ve cezalandırmadan önce, bu davranışın temel nedenini anlamaya çalışın.
- Çoğunlukla çocuklar motivasyon eksikliği nedeniyle hiçbir şey yapmak istemezler. Bir çocuğun basit bir şey yapması gerekiyorsa, yapılması gerektiği için kesinlikle utangaç olacaktır. Çocuklar bazen ebeveynlerine bakar ve bilerek yapmaları gerekeni yaptıklarında davranış kalıplarını kabul etmek istemezler. Göreviniz, kırıntıyı sürecin kendisiyle ilgilenmek ve çalışmaya teşvik etmek. Büyük bir patron olmak ve bir deri sandalyede oturmak istiyorsanız - düşünmeyi ve çalışmayı öğrenin, eğer bu bebeği istiyorsanız - diğer oyuncakları sırayla alın.
- Başarısızlık korkusu. Hatta yetişkinler ve oldukça başarılı insanlar bile "eğer işe yararsa" ifadesini kullanırlar, "Emin değilim, ama deneyeceğim." Böylece, önceden başarısızlığa zemin hazırlıyoruz, böylece daha sonra her şeyin başlangıçta söz konusu olduğu gerçeğine başvurabiliriz. Çocuklar aynısını yapar. Geri çekilmenin yollarını arıyorlar, bu yüzden üzülmemek için. Ama farklı bir form seçerler: Kötü sağlık, yorgunluktan korunma tembelliği. Çocuk belli bir mesleğin gücünü yitirdiğini hisseder ve orada bir tembellik sendromu gelir. Ebeveynlerin sürekli olarak aşırı yüklenme ritminde yaşadıkları ve çocuklara birçok görev verdikleri bir evde, ikincisi mola vermeden tembel olacaktır. Fakat bu durumda, tembellik, apati ve depresyonun tonlarını elde eder.
- Anne ve büyükanneler çok fazla sarsıldığında, ters senaryo da vardır. Sonuç gelmekte uzun olmayacak. Çocuğun bu modda birkaç yıl yaşamış olması durumunda, hemen egzersiz yapmayın. Başka bir davranış modeline alışmak için çok zaman harcamanız gerekecek. Kural olarak, sorun okulun başlangıcına kadar ortaya çıkıyor.
- Bir çocuğun zamanını bir yetişkin yapmaya çalışırken ebeveynlerin davranışının tehlikeli bir çeşidi. Kırıntıların yaşamındaki oyunlar ve hareketlerin eksikliği, tembellik şeklinde koruyucu bir reaksiyona yol açar.
Sorunu nasıl çözeceğiz?
Garip bir şekilde, ama ilk şey kendin üzerinde çalışmak zorunda kalacak. Aşırı büyüklükte bir bebekle ilgilenmeyin ve ona kendini kanıtlama fırsatını verin. Başladığınız işi kendi başına bitirmeyin. Çocuğun başladığı her şeyin bitirmesi ve bundan sorumlu olması gerçeğine alışması gerekir.
Çocuğunuzu her zaman yüklemeyin. Yük tam bir dinlenmeye yol açmazsa, vücut aşağıdaki gibi davranır: hasta olur ve bu nedenle rahatlama fırsatı verir. Çocuğun istediği kadar haftada en az bir gün geçirelim.
Hiç çocuğun tembel olmak için çok rahat olduğunu düşündünüz mü? Bunu kabul eder ve onu bir kalkan olarak kullanır: Çevrenin bunu bir kabul olarak kabul etmesi ve mahkumiyetin göz ardı edilmesi gerekir. Ve okula gitmek ve akranları ile sorunları çözmek ya da bir dezini düzeltmek için tembel olmak gibi davranmak daha kolay oluyor.
Ebeveynin görevi, bacakların nereden büyüdüğünü ve problemi çözmenin yollarını aramayı öğrenmektir. Kaynaklı olmalısınız ve çocuğunuzun sürekli olarak her şeyi yapma konusundaki isteksizliğin üstesinden gelmesine, başarılarını her şekilde teşvik etmesine ve motive etmesine yardımcı olmalısınız.