İnsanlarda kalça eklemlerinin displazisi eski çağlardan beri bilinmektedir, ancak sadece son birkaç on yıl içerisinde bu hastalık hayvanlarda teşhis edilmiştir. Daha büyük ölçüde, bu olgu, displazi için genetik bir yatkınlığa sahip olan ırkların yayılımı ve popülaritesi ile ilişkilidir.
Displazi nedenleri
Köpeklerde kalça eklemlerinin displazisi ve ortaya çıkışının nedenleri veteriner hekimler arasında bir çok tartışmaya neden olmaktadır. Yine? Son yıllarda yapılan çalışmalar, bireysel ırkların ve ilgili köpeklerin bu hastalığı diğerlerine göre daha fazla (Pekingese, Pugs ve aynı zamanda büyük ırklara karşı en savunmasız) deneyimlediğini doğrulamıştır. Ayrıca sık tekrarlanan yaralanmalar, malnütrisyon, gerekli makro ve mikro elementlerin yokluğu, evcil hayvanın erken yaşlarında fiziksel yükler nedeniyle hastalığın kazanılmış formunun da dikkate alınması düşünülebilir. Halen, vakaların% 90-95'i genetik lokasyonun bir sonucudur.
Hastalığın doğası
Hastalığın nedeni eklemlerin yapısında kemiklerin şeklindeki bir tutarsızlıktır. Hareket sırasında sürtünme kuvveti artar ve eklem yavaş yavaş yok edilir - bütün bunlara acı verici duyumlar eşlik eder.
semptomataloji
Köpeklerde kalça eklemlerinin displazisi, aşağıdaki semptomlara sahiptir: topallık, anormal yürüyüş, tırmanma ve atlamada hayvan hatası, genel indirgenmiş motor aktivitesi. Zamanında hiçbir önlem alınmazsa, köpek kronik bir şekilde yanıklık geliştirir ve hareketler sürekli acı verici duyumlarla birlikte olur.
Köpeklerde kalça displazisinin ilk belirtileri, dört aydan bir yıla kadar ortaya çıkabilir.
Hastalık derecesi
Köpeklerin kalça eklemlerinin displazi derecesi beştir. Birinci derecede hastalık ortaya çıkmaz ve hayvan kesinlikle sağlıklı görünür. İkinci ve üçüncü dereceler eklemlerin sık çıkması ile karakterize edilir ve son ikisi ciddi şekilde rahatsız edilir.
terapi
Hastalığı tamamen tedavi etmek maalesef imkânsızdır, ancak ağrıyı azaltabilen ve hastalığın ilerlemesini engelleyebilecek birçok modern tedavi vardır.
Köpeklerde kalça displazisi genellikle konservatif tedaviye ve cerrahi müdahaleye başvurur. Konservatif tedavi, bağ dokusunun restorasyonunu destekleyen ve eklemleri destekleyen kasları güçlendirmek için fiziksel eforu hafifleten ilaçların kullanımını içerir.
Operasyonlar sadece aşırı durumlarda gerçekleştirilir, çünkü değişiklikler geri döndürülemez ve tam iyileşme garantisi yoktur.