Bir çocuğa “imkansız” kelimesini ve nasıl doğru bir şekilde yapılacağını söylemek mümkün mü?
Çocuğun yaşamında, "yapabilir" ve "yapamaz" kelimeleri çeşitli oranlarda mevcut olmalı ve ilk olarak çok sayıda, daha küçük, ikinci sayı ise küçük olmalıdır. Eğer her adımda bir çocuk “hayır” parçacığı tarafından hapsedilecekse, hayatı rengini kaybedecek ve bebek yeni sevinçten vazgeçecek, kişisel nitelikleri uyumlu bir şekilde gelişmeyecektir.
Tabuatlar veya kısıtlamalar elbette gereklidir - bu, çocuğun hayatı ve sağlığına yönelik tehditle ilgilidir. Sıcak güce dokunamaz, ilacı ve kibritleri alamaz, çıkışa tırmanabilir, yanlış yerde ve benzeri yollarda koşabilirsiniz. Bu meselelerde, katılık önemlidir, ancak çocuğun tüm bunları bir ağlama ile değil, mantıklı argümanlar ile, bazen itaatsizlik sonucunu hissettirmek için açıklamalıdır .
Örneğin, bebeğe sobadan çıkmasını önlemek için bir kalem kullanmayı denemek için bir sıcak su kabı verilmelidir. Tabii ki, kaynatmayacak, ama sıcaklık oldukça rahatsız edici olmalı. Bu çok genç için, böylece dersi uzun süre hatırlayacaklar.
Yakın gelecekte okula gitmek için bağımsız olarak başlayacak olan daha büyük çocuklar, sadece yolun temel kurallarını değil, aynı zamanda onları hayata geçirmelidirler.
Ne yazık ki, bir köpek ya da bir kedinin arabaya çarpmasıyla sıkça karşılaşıyoruz. Çocuk da onu görür ve şu anda köpeğin yolu doğru bir şekilde geçmesi durumunda hayatta kaldığını söylemek gerekir. Bu örnek en zararsız ancak çok etkili olmasa da.
Çocuğa ne kadar doğru açıklama yapması, ne yapması imkansızdır?
Hepsinden iyisi, çocuklar kızgın bağırmaya tepki vermez "Yapamazsın!", Ama yasak kelimelerin sözünü ettiği sakin, barışsever bir tonla. Çok etkili ve kanıtlanmış bir yol - bir fısıltıya git. Eğer bebek çığlık atıyor ve çığlık atmak yerine bir şey dinlemek istemiyorsa, kulağınıza, nazik ve sakin bir sesle ona aktarmak istediğiniz şeyi fısıldayarak deneyin. Çocuklar sadece yasakları da içeren tüm olumsuzların kulaklarını atlarlar. Gelecekte bununla ilgili hiçbir problem yaşanmadı, erken yaşta olan çocuklarla neyin mümkün olduğu ve nelerin yapılamayacağı konusunda bir konuşma yapılması gerekir.
Çocuğa “imkansız” kelimesini nasıl açıklamaya çalışsak da, eğer ebeveynler düzenli olarak kendi kurallarını ihlal ederse, çocuklarının onları yerine getirmesini beklemek aptalcadır. Örneğin, trafik ışıklarında doğru ışığın yanmasını beklerken, bazen acele edersek yol boyunca koşarız. Bizi de gören çocuklar kendileri için beklemezler ve bu da yaşam için acil bir risk taşır.
Bebeğinizi yükselterek , taklit etmek isteyen çocuk için gerçek bir örnek olacak şekilde, paralel ve kendi kendine eğitim almalısınız. Çocuklar anneleri ve babalarını ve ailelerindeki davranışlarını kopyalar, ancak onların sadece bizim en olumlu özelliklerimiz olmasını sağlarlar. Eğer küçük bir çocuğa nasıl mümkün olduğunu ve çocuklara yapmamanın ne anlama geldiğini anlamıyorsanız, çok fazla şey istediğinde, o zaman sinirlenmemeye çalışın, ama hayal etmeyi deneyin. Örneğin, bebek kategorik olarak sıcak giysiler giymek istemiyorsa ve sokakta soğuk ve onlarsız yapamazlarsa,
Özetle, “imkansız” olduğunu, yani ciddi kısıtlamalar olduğunu, en azından bir an olması gerektiğini fark ettik. Her an esnek bir şekilde bükülebilmenin mümkün olduğu durumlar zaten daha fazladır. Bebeğin herhangi bir hoşgörüsüz olmaksızın tam 21.00'de yatması gerekiyorsa, misafir geldiğinde ya da Yeni Yıl geldiğinde, bu kısıtlama geçici olarak kaldırılmalıdır. Her halükarda, ebeveynler, sürdürülebilir bir sonuç elde edilinceye kadar tüm yasaklarını çocuğa, hatta bir kereden fazla, hatta açıklamalıdır.