Saldırganlık, bir çocuğun sevmediği başkalarının eylemlerine veya eylemlerine olumsuz bir tepkidir. Reaksiyon, kelimeler veya fiziksel etki, örneğin çarpma şeklinde öfke ve kızgınlık ifadesidir. Çocuğun saldırganlığı, yetiştirilmesindeki hatalarla desteklenirse, bir karakter özelliği olarak saldırganlığa dönüşebilir. Çocuğun saldırganlığıyla nasıl başa çıkılacağı ve davranışının doğru bir çizgisini nasıl kuracağına ve daha da ileriye gideceğine.
Çocuklarda saldırganlık tezahürü
Okul öncesi çocuklarda saldırganlığın ana tezahürü, başka bir çocuğa vurma, onu arama ya da oyuncağını çıkarma arzusudur. Saldırgan davranışları olan çocuklar genellikle diğer çocukları dövüşmeye teşvik eder ve yetişkinler zihinsel denge halinden çıkarılır. Sıklıkla agresif çocuklar “tüylü” ve onlara yaklaşım bulmak zordur.
Agresif çocuklar çok nadiren hatalarını kabul ederler, kurallara uymayı reddederler, kindar olabilirler. Çocukta saldırganlığın varlığının başka bir işareti çocuğun sevmediği başkalarının eylemlerine karşı öfkeli bir tepkidir. Çocuğa gösterilen belirtilerin çoğunun mevcut olması halinde, düzeltmeye katılacak deneyimli bir uzmanla görüşmek daha iyidir.
Çocuklarda saldırganlık, özellikle ebeveynlerin onu bastırmak istediği durumlarda gizlenebilir ve bunun için yanlış yöntemler seçilmelidir.
Çocuklarda saldırganlık nedenleri
Çocuklarda saldırganlığın ortaya çıkmasına katkıda bulunan temel faktörler aşağıdaki faktörleri içerir:
- somatik hastalıklar ve beyin bozuklukları;
- eğitim;
- görevi kötüye kullanma suçlarının niteliği.
Çocuğun uyumlu bir şekilde gelişmesi için eğitim süreci doğru olmalıdır. Doğruluk altında, her şeyden önce, her iki ebeveynin de taleplerinin birliği ve kişisel örnekleri anlaşılmaktadır. Sadece kendi kişisel örnek ebeveynleri tarafından çocukta davranışsal beceriler geliştirir. Ebeveynlerin eylemleri ve eylemleri, çocuklarına getirdikleri taleplerle çelişmemelidir. Saldırganlığın kendisini diğer üyelerle ilgili olarak ortaya koyduğu bir ailede, çocuk bunu norm olarak algılayacaktır.
Çocuk saldırganlığı ve ebeveynlerden fiziksel cezalar nedeniyle gösterir. Aynı tepkiler, ebeveynler, aksine, çocuğa az ilgi gösterdiğinde de ortaya çıkar. "Güneşin altındaki yeri" kazanmaya çalışırken, bu davranış tarzını gösterir.
Çocuklarda saldırganlığın düzeltilmesi
Çocuk saldırganlık belirtileri göstermeye yeni başladıysa, ebeveynler bu davranışı düzeltebilir. Her şeyden önce, ailenin kendisinde yardımsever bir ortam kurmak gerekir. Fiziksel cezadan kaçınılmalıdır. Ayrıca, öfke belirtilerini tamamen göz ardı etmeyin ya da aniden bastırın. Bu tür aşırılıklar sadece agresif tepkilere katkıda bulunacaktır.
Çocuğun öfkesiyle başa çıkmayı öğretmesi gerekir, ona bu durumun nasıl farklı davrandığını ona açık bir şekilde anlatır. Ona daha sık sarılmalı ve ona sevgini göstermelisin. Özellikle erken yaşlarda dokunma duyumları çocuk için büyük önem taşır.
Çocuğun saldırganlığa nasıl düzgün bir şekilde karşılık verileceği konusunda ebeveynler duruma göre karar vermelidir. Öfke cansız nesneler ve şeylere yöneltilirse, dikkat başka bir nesneye kaydırılmalı veya eylemi olumlu bir şekilde karakterize etmelidir. Örneğin, bir çocuk öfkeden bir kağıt kopabilir, ancak bu sürece bağlanarak, konfeti hazırladığınızı hayal ederek onunla oynayabilirsiniz. Çocuk ya da bir yetişkine karşı saldırganlık ortaya çıkarsa, çocuk kısa bir süre için yalnız bırakılabilir, sonra ona neden olduğunu açıklar. Çocuğuna karşı sabır ve sevgi göstererek saldırganlık tamamen ortadan kaldırılabilir.
Çocuklarda saldırganlık şiddetli ise, uzmanlar bunu tedavi eder. Bozukluğun karmaşıklığına bağlı olarak, bir egzersiz veya ilaç kursu seçilir.