Ergenlerin sapkın davranışı

Babalar ve çocuklar arasındaki etkileşim sorunu, tam olarak gençler ve ebeveynleri olmak üzere, hemen hemen her kuşağında ortaya çıkar ve sonsuz çıkar çatışmasını temsil eder. Ancak, şimdi, daha önce hiç olmadığı gibi, birçok ergenin davranışı sadece ebeveynler için sorun yaratmaz, aynı zamanda toplum için de bir tehlike oluşturur. Bu, modern jenerasyonun sapkın davranışa olan eğiliminden kaynaklanmaktadır. Normal ve refah ailelerinde çocuk suçluları ve holiganlar neden büyüyor? Bu soruyu cevaplamaya çalışacağız.

Sapkın davranışların nedenleri

Yaş psikolojisine göre, yaklaşık 12 yaşına kadar her çocuk, çocuksu ve masum çıkarları olan büyüyen bir kişidir. Fakat sadece bir yıl sonra aynı çocuğun tanıması bazen zordur. Kızın erkek mi erkek mi olduğuna bakılmaksızın, ebeveynler adreslerinde kabalık ve hakaret duymaya başlarlar, çocuklarının görünüşünü nasıl değiştirdiğini, genç sivilcelerden ve gayri resmi kıyafetlerle bittiğini fark ederler. Bu, ergenlik döneminin başlangıcı ya da çağrıldığı gibi - geçiş yaşı - nasıl ortaya çıkıyor. Bir noktada en itaatkar çocuklar bile kontrol edilemez hale gelebilir. Psikologların bu noktada çocuk ve ergenlerde sapkın davranışların doğuşunu, yani toplumun ahlak, ahlak ve hatta ceza kanunu ihlalleriyle etkileşime geçmesinin kabul edilemez bir yolu olduğunu belirtmektedir.

Bütün "zor" adolesanlarda sapkın davranışların nedenleri, kural olarak benzerdir:

  1. Bedensel gelişimin değerlendirilmesi. Güçlü ve cesur gençler, başkalarının güvenini kazanmaya neredeyse hiç ihtiyaç duymazlar. Zayıf, zayıf ve düşük çocuklar, aksine, başkalarına değerlerini kanıtlamak için sürekli zorlanırlar ve çok şüpheli eylemler nedeniyle zaman zaman mükemmelleşmeye çalışırlar.
  2. Cinsel olgunlaşmaya, çabuk öfke, saldırganlık, itaatsizlik vb. Neden olan hormonların artması eşlik eder.
  3. Kişilik gelişiminin düzeyi ve hızındaki tutarsızlık. Sıklıkla sapkın davranış problemi, ergenlik çağındaki yetişkinlik duygusunun ve geçirgenliğin, kaçınılmaz olarak, yetişkinlerden beklentileri ve iddialarını anlama eksikliğiyle karşılaşmasıdır.

Çocuklar, yetişkinlerin eleştirilerine olumsuz tepki gösterir. Onların davranışları neredeyse her zaman kararsızdır ve sıradan bir kötü ruh halinden duygusal bir duruma dönüşebilir.

Yukarıdakilere ek olarak, ergenlerde bu tür sapma davranışı belirtileri, düşük zeka seviyesi, öğrenmeye yönelik olumsuz tutumlar, aile içi çatışmalar, evden kaçınma, disiplin ve kamu düzeni kurallarının ihlali düzeyinde küçük suiistimaller ve aynı zamanda en karmaşık vakaları da bulabilirsiniz. suç cezaları.

F. Pataki, ergenlerin sapkın davranışlarının ana yönlerini sınıflandırmasında yoğunlaşmıştır:

Diğer şeylerin yanı sıra, bugün çocukların aşağıdaki sapkın davranış biçimlerini karşılayabilirsiniz:

Genellikle, ergenliğin sona ermesinden sonra, yaş krizi biter ve gençlerin davranışları normalleşir. Bu gerçekleşmezse veya çocuk ebeveynlerde kaygıya yol açarsa, bu durumda sapkın davranışların tedavisine başvurulmalıdır.

Ergenlerin sapkın davranışlarının önlenmesi

Çocuğun davranışının normdan sapmaya başlamasının temel nedenlerini bilmek, onları önceden engelleyebilirsiniz. Bununla birlikte, ebeveynler sapkın davranışın önlenmesinin öncelikle aileye ve çocukla yakın iletişime güven duyduğunu hatırlamalıdır. Sık sık telafisi mümkün olmayan sonuçlara yol açan aile çatışmalarıdır. Zaman kaçırılmışsa, sapma davranışının düzeltilmesi çeşitli şekillerde mümkündür:

  1. Çocuğun bilgilendirilmesi ve psikolojik okuryazarlığını, karşılaştığı kişisel problemlerle ilgili olarak arttırmak. Bilimsel veriler, diğer insanların deneyimi vb. Burada yardımcı olabilir.
  2. Eğitim metaforu. Gençlerle ortak bir dil bulmanın en basit ve en etkili yolu onunla metafor dilinde iletişim kurmaktır. Onunla aynı sorunları yaşadığınızı söylemek önemlidir. Bu sadece güven geliştirmeyecek, aynı zamanda durumu iyi bir şekilde deşarj edecektir.
  3. Farklı bölümlerde sınıflar. Çocuğu spor ya da yaratıcı bir gruba verdikten sonra, çıkarlarını ve enerjisini olumlu yönde yönlendirebilirsiniz.
  4. Zor bir çocukla ortak bir dil bulmanın bağımsız yolları mümkün değilse, bir psikoloğun yardımına başvurmalısınız. Profesyonel danışma, çocuğun kendini anlamasına ve aile içi anlaşmazlıkları çözmesine yardımcı olacaktır.