Diğer pek çok hastalıkta olduğu gibi, otistik bir çocuğun akranlarından çok farklı olmayacağı olasılığı her zaman ebeveynlerin daha önce kalifiye bir doktora yaptığı tedaviden daha yüksektir.
Yeni doğmuş bir bebeğin doğmasından bu yana, anne ve baba sağlığından, fiziksel ve zihinsel gelişiminden çok endişe duyuyorlar, dolayısıyla çocuklarında meydana gelen tüm değişikliklere dikkat edin. Buna ek olarak, tüm anne ve babalar, 2 yaşın altındaki bir çocukta otizmin, hastalığın ilk belirtilerini fark eder etmez doktora başvurmalarını nasıl sağladığını anlamalıdır.
Otizm yıldan küçük çocuklarda nasıl ortaya çıkıyor?
Bu ağır hastalığın ilk belirtileri çoğu durumda yeni doğan bebeklerde bile görülebilir. Otistik çocuk, diğer çocuklardan farklı olarak, annesine karşı baskı yapmaz, onu kollarına alırken, kollarını asla yetişkinlere uzatmaz ve kural olarak, ebeveynlerinin gözünde doğrudan bir bakıştan kaçınır.
Otizmli en küçük çocuklarda, ebeveynler, gerçekte orada bulunan çeşitli işitme bozuklukları ve şaşılıklardan şüphelenebilirler. Bu, bu çocukların periferik görüşün egemen olduğu gerçeğinden kaynaklanmaktadır - çevredeki alanı kendisinden ziyade belirli bir noktaya yakın olarak algılamakta çok daha iyidirler ve sıklıkla adlarına ve yüksek sesle yabancı seslere cevap vermezler.
Çocukların diğerlerinin ruh halini yakalamaya ve buna uygun bir şekilde karşılık vermeye başladıklarında, sağlıklı çocuklarda yaklaşık 3 ay gözlemlenir ve “yeniden canlandırma kompleksi” denir. Çoğu durumda hasta çocuk herhangi bir şekilde herhangi bir duygu göstermez, ve eğer onlara cevap verirse, o zaman tamamen yerlerinden uzaklaşır, örneğin etrafındaki tüm insanlar güldüğünde ağlar, ve tam tersi.
Otizm daha büyük çocuklarda nasıl ifade edilir?
Bir yaşından büyük çocuklarda otizmin ana belirtisi, konuşma gelişimi ile yaş arasındaki uyuşmazlıktır. Yani, 2 yaşına kadar sağlıklı bir bebek neredeyse her zaman 2-3 kelimelik basit ifadeler oluşturmayı öğrenirse, o zaman otistik çocuk bunu yapmaya çalışmaz ve sadece daha önce ezberlenmiş sözcüklerden söz eder.
Gelecekte her çocuk-otist tamamen farklı gelişir. Bazıları kesinlikle toplumda yaşama adapte değildir ve otistik belirtilere ek olarak, anlamlı zihinsel geriliği geliştirirler. Diğerleri ise, tam tersine, bilimin granitini oldukça başarılı bir şekilde geliştirmekte ve kavramakta, ancak sadece çok dar ve yönlendirilmiş bir alanda,
Bebeklerin çoğu akranları ve yetişkinleri ile iletişim kurarken ciddi zorluklara sahiptir, ancak otizm, kural olarak bu iletişim gerekli değildir, bu yüzden acı çekmezler. Bununla birlikte, eğer hasta çocukta zamanında teşhis edilirse, bebeğin tam bir yaşam yaşayabileceği ve çeşitli engellerin üstesinden gelebilme olasılığı yüksektir.
Popüler inanışın aksine, otizmli çocuklar sıradan çocuklara benziyor ve bu hastalığı sadece dışsal işaretlerle tespit etmek neredeyse imkansız.