Para teorileri, ekonominin gelişimi üzerindeki parasal etkinin ayrıntılı olarak inceleneceği ekonomik doktrinin bir parçası olmaktan başka bir şey değildir. Hem fiyat seviyesinde hem de işletmelerin üretkenlik kalitesinde bir şekilde, ancak bunun bir etkisi olan parayı inceliyor.
Paranın Temel Teorileri
Modern Batılı iktisatçıların, para teorisinin yönelimlerinin gelişimini inceledikleri, bu gibi para teorilerini şu şekilde ayırt ettikleri belirtilmelidir:
- metal;
- nicel;
- Keynesyen;
- işlevsel.
Böylece, 17. yüzyılda ortaya çıkan metalik teoriye göre. merkantilistlerin dünya görüşüne dayanarak, servet para ile tanımlanır. Aynı zamanda, ikincisi değerli metal ile eşittir. Bundan hareketle, her milletin zenginliği, topraklarının bağırsaklarındaki gümüş, altın fosillerin miktarı olarak düşünülmelidir. Bu servetin birikimlerini dış ticaret yoluyla doldurun. Aynı mercantilistler kağıt parada hiçbir şey görmediler.
Bir kantitatif teori, bir öncekinden bir yüzyıl önce ortaya çıktı. Böyle bir teori, Avrupa'daki gümüş ve altın rezervlerinin artmasından kaynaklanan mal fiyatlarında beklenmeyen keskin bir artışın sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Böylece, teorinin ana tezleri tezi içerir - "metal para değerden yoksun."
Para miktarı arttıkça, maliyetleri önemli ölçüde azalır.
Mallar için fiyat seviyesi sadece dolaşımdaki para miktarına bağlıdır.
Bu klasik kantitatif para teorisi, parasal değerin ortaya çıkması ilkelerinin bir analizinin temelini attı. İçinde barındırdığı fikirler sayesinde, klasik ve neoklasik eğilimler ekonomide doğdu.
Keynesyen teori, istikrarsız özelliklere sahip bir sistem için piyasa ekonomisini varsayar ve
Bu teorinin yaratıcısı, İngiliz JM Keynes, paranın makul düzenlemesine müdahale eden altın olduğuna inanıyordu. Onun için, nakit, bir banka daha önce bir tür sermaye mülkiyeti edinmiş bir firmaya yatırım yaptığı zaman ortaya çıkan bir tür bağdır.
Fonksiyonel para teorisine göre, ikincisi sadece bir dönüşüm aracıdır. İşlevleri sadece bu alanda onaylanabilir.